Εστιατόριο Mugaritz
Ένα από τα τρία εστιατόρια που έπρεπε να διαλέξω για να επισκεφτώ όταν ταξίδεψα στη χώρα των Βάσκων ήταν το εστιατόριο Mugaritz. Προβληματιζόμουν μεταξύ αυτού και του Arzak, τελικά όμως με κέρδισε το εστιατόριο Mugaritz διότι η κουζίνα του ήταν Βάσκικη με περισσότερες νότες μοριακής δημιουργίας απ’ ότι το Arzak. Τελικά όμως το μετάνιωσα όπως θα εξηγήσω παρακάτω.
ΦΑΓΗΤΟ
Στο εστιατόριο Mugaritz δεν υπήρχε menu a la cart. Το μενού του ήταν μόνο degustation που περιελάμβανε 24 ή 25 δημιουργίες του σεφ. Το μενού στήθηκε έτσι ώστε να προσφέρει στους συνδαιτυμόνες μια ποικιλία εδεσμάτων με τη λογική των pintxos. Για να ενισχύσει αυτό το σχεδιασμό δεν έφερε καθόλου μαχαιροπήρουνα αλλά αντ’ αυτών μια πετσέτα για να σκουπίζει κανείς τα χέρια του. Εγώ φταίω που μετά από το φαγητό δεν πέταξα στο πάτωμα την πετσέτα, κατά το προσφιλές συνήθειο των Βάσκων όταν επισκέπτονται ένα pintxos bar. Η επιλογή του θεωρώ ότι ήταν ατυχής διότι αφ’ ενός θα έπρεπε να ήταν ελαφρώς νοτισμένη ώστε να καθαρίζει καλύτερα και αφ’ ετέρου θα έπρεπε να την αλλάξει τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια του δείπνου.
Όλα του τα πιάτα έπρεπε να φαγωθούν με το χέρι ή να τα πιει κανείς από το ποτήρι. Δεν ήταν όμως στεγνά όλα ή τουλάχιστον να πατάνε σε κάποιο στέρεο υπόστρωμα (όπως για παράδειγμα ψωμί) ώστε να μπορείς να τα πιάσεις και να μη λερωθείς. Αποτέλεσμα να χρειάζεται να χρησιμοποιείς συνεχώς την πετσέτα η οποία μετά από τρεις χρήσεις λερώθηκε πολύ ώστε να χρειάζεται αλλαγή, πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ.
Αν οι δημιουργίες του όμως ήταν εξαιρετικές τότε δε θα με ενδιέφερε να παρατηρήσω αυτά τα ελαττώματα. Δυστυχώς όμως στο επίπεδο του φαγητού δε με ευχαρίστησε. Κανένα πιάτο του δε μου άφησε κάποια ανάμνηση.
ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ
Και σε αυτόν τον τομέα υστέρησε. Τα πιάτα του δεν είχαν ροή και ξέχασε να μου φέρει ένα πιάτο. Καθυστερούσαν σημαντικά με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο χρονικό κενό μεταξύ δύο πιάτων. Σκεφτείτε ότι κάθε πιάτο ήταν μια μπουκιά, οπότε έτρωγα μια μπουκιά και την επόμενη μετά από 10 με 15 λεπτά. Ο συνολικός χρόνος εστίασης ξεπέρασε τις 3 1/2 ώρες. Όμως σε ένα γειτονικό μου τραπέζι όπου καθόταν ένα ζευγάρι, όλοι οι σερβιτόροι είχαν πέσει επάνω τους και η ροή του σερβιρίσματος υποδειγματική. Να υποθέσω ότι ήταν κάποιο επίσημο πρόσωπο ή κάποιος κριτικός εστιατορίων; ότι κι αν ήταν, ήταν απαράδεκτη η παραμέληση ενός τραπεζιού για χάρη ενός άλλου. Τις λερωμένες πετσέτες δεν τις άλλαξαν ποτέ.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Το εστιατόριο βρίσκεται σε ωραία εξοχική τοποθεσία και έχει συμπαθητικό διάκοσμο στη σάλα του. Όμως ο κλιματισμός ήταν υπερβολικά δυνατός με αποτέλεσμα να κρυώνουμε. Απ’ ότι φαίνεται τον κλιματισμό τον ρύθμισαν ώστε να αισθάνονται άνετα οι σερβιτόροι που κινούνταν διαρκώς και όχι οι πελάτες του εστιατορίου που κάθονταν.
ΛΙΣΤΑ ΠΟΤΩΝ
Τη λίστα κρασιών δεν την πρόσεξα όμως τα ποτήρια κρασιού που μου έφεραν για να συνοδεύσω το φαγητό δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μέχρι σήμερα το χειρότερο εστιατόριο που έχω επισκεφθεί. Υποθέτω ότι οι κριτικοί της michelin κάτι ξέρουν που δε δίνουν τρίτο αστέρι στο εστιατόριο Mugaritz. Σε κανένα σημείο του δε με ευχαρίστησε. Ακόμα και το παιδικό μενού που έφεραν στο γιο μου ήταν πράγματι παιδικό ακόμα και στην εκτέλεση. Σαλάτα τομάτα που την είχαν ξεφλουδίσει πρώτα (!) και μπριζόλα με πατάτες τηγανητές. Δε λέω…αυτό προτιμούν τα παιδιά αλλά τα αντίστοιχα παιδικά μενού της Osteria Francescana και του Dal Pescatore ήταν κλάσεις καλύτερα και ο γιος μου τα ευχαριστήθηκε πολύ περισσότερο. Και τα παιδιά να τα εμπιστεύεσαι στην κρίση τους.
