Στο εστιατόριο CtC είναι η δεύτερη φορά που πηγαίνω. Την πρώτη φορά πήγα μια εβδομάδα αφ’ ότου είχε ανοίξει ανυπομονώντας να δοκιμάσω την μαγειρική του Αλέξανδρου Τσιοτίνη για τον οποίο είχα ακούσει πολύ καλά λόγια από το σεφ και φίλο Τόνυ Καβαλιέρο. Η κουζίνα του, τότε μου είχε φανεί ενδιαφέρουσα παρόλο που μόλις είχε ανοίξει το εστιατόριο και ήταν φανερό ότι “ψαχνόταν” ακόμα να το στήσει. Ενάμισης χρόνος μετά από την πρώτη επίσκεψη θεώρησα ότι είναι αρκετό διάστημα, ώστε να έχει στηθεί ολοκληρωμένα το εστιατόριο αυτό. Και δεν έπεσα έξω. Πολλά πράγματα με κέρδισαν στο Ctc. Αναφέροντας ένα ενδεικτικά, θα πω ότι οι σερβιτόροι μετά από την παρουσίαση κάθε πιάτου που μου σέρβιραν δεν τελείωναν με την κοτσάνα “καλή σας απόλαυση” αλλά αποφωνούσαν με το “καλή συνέχεια”. Έχω γράψει και ένα άρθρο πάνω σε αυτή την τόσο πολυφορεμένη ευχή στην ενότητα “Διάφορα Αδιάφορα” που θα βρείτε εδώ.
ΦΑΓΗΤΟ
Η κουζίνα του CtC είναι δημιουργική με Ελληνικό χαρακτήρα. Το δυνατό σημείο του σεφ θεωρώ ότι είναι οι γαρνιτούρες που και ωραία εκτελεσμένες είναι και δένουν πολύ όμορφα με το κύριο υλικό του κάθε πιάτου.
Το δείπνο ξεκίνησε με ένα μπριός για την όρεξη και ως καλωσόρισμα ήλθε ένα τρίπτυχο macaron/chips/Maki. Συνήθως τα καλωσορίσματα σε ένα εστιατόριο υψηλών προδιαγραφών επειδή δημιουργούν την πρώτη εντύπωση, οι σεφ φροντίζουν να είναι γευστικά έντονα και παιχνιδιάρικα (χαζή λέξη που δε λέει τίποτα, αλλά δεν μπορώ να βρω καλύτερη για να πω αυτό που θέλω), και εδώ ο σεφ τα κατάφερε πολύ καλά. Αρχίζοντας με τα ορεκτικά, πρώτα ήλθαν τα “Αυγά με χόρτα και στάκα”. Η έμπνευση αυτή από την Κρητική κουζίνα μου άρεσε ιδιαιτέρως επειδή μου αρέσουν τα “τσιτσιρόλια” ή αλλιώς τα “τσιγαριαστά” χόρτα. Και τα επόμενα δύο πιάτα, δηλαδή και ο τραχανάς με καπνιστά μύδια, φύκια και αφρό από θάλασσα και τα χτένια σε κρούστα από λιναρόσπορο, ήταν πολύ ωραία και σε εκτέλεση και σε γεύση. Εν συνεχεία ήλθε μια σούπα “βελουτέ από καλαμπόκι αρωματισμένη με αστακό και αφρό από τρούφα και περγαμόντο”, στην οποία κυριάρχησε η αντίθεση αλμυρού – γλυκού με αποτέλεσμα να σκεπάζονται οι άλλες ενδιαφέρουσες γεύσεις. Το επόμενο πιάτο όμως ήταν εξαιρετικό. “Σιτάρι με καλαμάρι, τσιπς από μελάνι σουπιάς και τόνος με αυγοτάραχο”. Όμορφες και νόστιμες αντιθέσεις. Τραγανό με μαλακό, αλμυρό με γλυκό. Και περνώντας στα κυρίως ξεκίνησε με το ψάρι ημέρας το οποίο το σκέπασε με μια κρούστα από χταπόδι και κολοκύθι. Καλομαγειρεμένο το ψάρι με πάρα πολύ ωραία τα συνοδευτικά. Κατόπιν ακολούθησε το “χοιρινό γάλακτος με υφές σελινόριζας και κρούστα ελιάς”. Καλομαγειρεμένο και το κρέας και αρκετά ενδιαφέρουσα η κρούστα ελιάς αν και σε γενικές γραμμές διαφωνώ με την παρουσίαση χοιρινού σε εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας. Το επόμενο πιάτο και το τελευταίο από τα κυρίως ήταν “καπνιστό μοσχάρι, πουρές από λαγόχορτο, νιόκι γραβιέρας και άγρια μανιτάρια”. Σε αυτό το πιάτο θα ήθελα λίγο περισσότερο να φαινόταν το κάπνισμα και επειδή ήταν πολύ τρυφερό το μοσχάρι θα ήθελα το γλάσσο να είχε τη μορφή κρούστας ώστε να υπάρχει η αντίθεση του μαλακού – σκληρού στο στόμα. Το νιόκι γραβιέρας και ο πουρές από λαγόχορτο ήταν εξαιρετικά.
Και τελείωσα με ένα νόστιμο γλυκό που συμπλήρωσε και ολοκλήρωσε το δείπνο μου.
ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ
Εκτός από τη μαγειρική ένας από τους βασικότερους λόγους που αποφάσισα να παρουσιάσω το CtC στον ιστότοπό μου ήταν η εξυπηρέτηση. Είναι η πρώτη φορά που βάζω βαθμό 10 στην εξυπηρέτηση σε εστιατόριο και αυτό χάρη στην υπεύθυνη σάλας του CtC. Η κοπέλλα ήταν εξαιρετική στη δουλειά της. Είχε τον απόλυτο έλεγχο της τραπεζαρίας και φρόντιζε να μη λείπει τίποτα στον πελάτη. Έλεγχε διαρκώς τα τραπέζια και σε δύο περιπτώσεις που χρειάστηκε, αντέδρασε άμεσα και σύμφωνα με τους κανόνες εστίασης ενός εστιατορίου τέτοιου επιπέδου, ώστε ο δαιτυμόνας να συνεχίσει απρόσκοπτα να απολαμβάνει το φαγητό του. Και το υπόλοιπο προσωπικό έδειχνε άρτια καταρτισμένο και εξαιρετικά ευγενικό σε σημείο που με κέρδισαν απόλυτα. Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που θα επισκεφτώ ξανά το CtC.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
To CtC βρίσκεται στον ισόγειο χώρο μιας πολυκατοικίας και μια διακριτική ταμπέλα φανερώνει τη θέση του. Μπαίνοντας μέσα βρίσκεσαι απ’ ευθείας στη σάλα εστίασης που κυριαρχούν οι άσπρες δερματόδετες καρέκλες και τα άσπρα τραπέζια. Έχει ξύλινο πάτωμα και ο φωτισμός της σάλας είναι διακριτικός και ταυτόχρονα εστιασμένος πάνω από τα τραπέζια. Καλός κλιματισμός που σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα.
ΛΙΣΤΑ ΠΟΤΩΝ
Καλή λίστα ποτών με Ελληνικό και ξένο αμπελώνα. Ο σομελιέ συνόδευσε το δείπνο με ξένα κατά κύριο λόγο κρασιά αλλά και Ελληνικά όπως επίσης και με μπύρα.
Στα θετικά του εστιατορίου βάζω και το γεγονός ότι όταν τελείωνα το ποτό που συνόδευε ένα πιάτο πριν να τελειώσω το περιεχόμενο του, ο σομελιέ φρόντιζε να μου το γεμίζει ξανά.
Πολύ ωραία κρασιά σερβιρισμένα στη σωστή θερμοκρασία αλλά θα προτιμούσα να επέμενε περισσότερο σε Ελληνικές ετικέτες. Η άλλη μου ένσταση είναι στη συνοδεία της σούπας βελουτέ με μπύρα. Θεωρώ ότι μια σούπα, δηλαδή ένα υγρό δε θα πρέπει να συνοδεύεται με άλλο υγρό το οποίο είναι φτιαγμένο για να πίνεται σε μεγάλη (σχετικά) ποσότητα και που περιέχει αρκετό ανθρακικό. Αν θα έπρεπε να συνοδευτεί η βελουτέ με κάτι θα έλεγα αυτό να είναι είτε νερό για να ξεπλένεις το στόμα σου είτε, καλύτερα, κάποιο ποτό με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ ώστε να πίνεις λίγο και αρωματικό ώστε να ταιριάξει και να συνοδεύσει τη βελουτέ (ας πούμε μια αρωματική γκράπα ή μια μονοποικιλιακή τσικουδιά). Το πείραμα αυτό το είχε κάνει με επιτυχία ο Bottura πριν μερικά χρόνια όταν τον είχα επισκεφτεί.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ένα εστιατόριο που έχει βρει το δρόμο του. Νομίζω ότι αν συνεχίσει να προσπαθεί δημιουργικά θα του δοθούν ευκαιρίες για διεθνείς διακρίσεις.
Θα μπορούσε να γίνει άνετα “στέκι” δεδομένης της φιλικής ατμόσφαιρας, του “ζεστού” περιβάλλοντος και της ωραίας μαγειρικής του Αλέξη Τσιοτίνη
