Είναι η 4η φορά που επισκέπτομαι τη Σπονδή. Η πρώτη, που ήταν και η πρώτη φορά στη ζωή μου που πήγαινα σε τέτοιου είδους εστιατόρια ήταν το καλοκαίρι του 2004, αν θυμάμαι καλά, επί Jerome Serres και έχοντας 1 αστέρι Michelin στην κατοχή της. Η δεύτερη φορά ήταν το καλοκαίρι του 2008 επί Arnaud Bignon και με 2ο αστέρι στο οπλοστάσιο της, έχοντας μόλις επιστρέψει από τον «πολύ» Paul Bocuse. Τότε είχα πάει περισσότερο για να συγκρίνω τα 2 εστιατόρια. O Bignon φαίνεται ότι ήταν στα κέφια του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα πιάτο με βάση τα φύκια που δοκιμάζοντάς το με είχε συγκλονίσει. Αν ο Bocuse είχε 3 αστέρια εκείνη την εποχή τότε στη Σπονδή θα έπρεπε να της είχαν δώσει 4.
Ο καιρός πέρασε και ξαναπήγα μαζί με έναν αγαπημένο μου ξάδελφο Δεκέμβριο του 2010 (ή 2011, δεν είμαι σίγουρος), πάλι επί Bignon. Από αυτή την επίσκεψη δε θυμάμαι πολλά πράγματα εκτός από την αίσθηση που μου είχε μείνει ότι ο Bignon έδειχνε σημάδια κόπωσης.
Η τελευταία φορά ήταν χθες 8 Νοεμβρίου 2013. Πήγα για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι, σαφώς, γιατί μου αρέσει να τρώω σε τέτοια εστιατόρια, ο δεύτερος είναι διότι ήθελα να δοκιμάσω τη μαγειρική του Έλληνα σεφ Άγγελου Λάντου που έχει αναλάβει τα ηνία της Σπονδής και ο τρίτος είναι διότι πρόσφατα δημιούργησα αυτό το ιστολόγιο και θέλω να παρουσιάσω όλα τα Ελληνικά εστιατόρια που έχουν τιμηθεί από τη Michelin και τα έχω επισκεφτεί.
ΦΑΓΗΤΟ
Το μενού που παρήγγειλα αποτελούνταν από «Τερίνα φουά γκρα» και «Το χτένι με μείγμα μπαχαρικών ταντούρι» για ορεκτικά, «Το λαυράκι με κρούστα ψωμιού και αυγοτάραχο» και «Η πάπια» για κυρίως πιάτα, ποικιλία τυριών και σύνθεση γλυκών για το τέλος. Κάθε πιάτο το συνόδεψα με ποτήρι κρασί, επιλογής του σομελιέ από την Ελληνική γη.
Ξεκίνησε με τα παραδοσιακά πλέον καλωσορίσματα, που περιλάμβαναν «κρέμα τυριού με τρούφα, μπέικον με καραμέλα», «τερίνα με σοκολάτα και μήλο» και «καπνιστό χέλι με πουρέ κουνουπίδι και λεμόνι κονφί» τα οποία και φαγώθηκαν με τη σειρά αυτή κατά προτροπή του μαιτρ. Ενδιαφέρουσες μπουκίτσες με το τυρί να είναι λίγο πιο ξινό απ’ ότι θα το προτιμούσα και με καλύτερη το καπνιστό χέλι.
Πρώτο πιάτο ήταν η τερίνα η οποία συνοδεύτηκε με ένα ποτήρι γλυκού οίνου «Semeli Espera». Ένα πολύ καλό ξεκίνημα, με τη λιπαρότητα του φουά γκρα να ισορροπεί με τα φρουτάκια (ειδικά με το ξινό βατόμουρο) που το συνόδευαν και τη γλύκα του κρασιού.
Εν συνεχεία ήλθε το χτένι με μείγμα μπαχαρικών ταντούρι πάνω σε βάση από λάχανο (κινέζικο;) το οποίο συνοδεύτηκε με λευκό κρασί «Αμέθυστος» του Κώστα Λαζαρίδη. Πρωτότυπη συνταγή με το ίδιο το χτένι να το ήθελα λίγο πιο αλατισμένο.
Ακολουθεί το λαβράκι συνοδεία ενός καταπληκτικού Viognier του κτήματος Σκούρα το “Cuvée Larsinos 2012”. Το ψάρι καλομαγειρεμένο αλλά η κρούστα ψωμιού θεωρώ ότι δεν ήταν πετυχημένη εμφανισιακά και το αυγοτάραχο παραήταν διακριτικό.
Και τέλος με την πάπια που ήταν και το πιο ωραίο πιάτο που έφαγα αυτή τη βραδιά. Έχω φάει σε αρκετά gourmet εστιατόρια ανά την Ευρώπη μέχρι σήμερα και ελπίζω να συνεχίσω να το κάνω. Τα πιο καλομαγειρεμένα κρέατα τα έχω φάει σε Ελληνικά εστιατόρια και η Σπονδή εδώ δεν εξαιρείται. Καταπληκτικό πιάτο που συνοδεύτηκε με ένα Syrah του 2008 από το κτήμα Αβάντις. Ο πουρές από ρέβα, το γλυκό σύκο και το gravy από τα κόκκαλα της πάπιας συμπλήρωναν τέλεια τη γεύση της άριστα μαγειρεμένης πάπιας. Πολύ ωραία η εκτέλεση αυτού του πιάτου από τον σεφ.
Ήλθε η ώρα του τυριού και αφού μου αρέσουν τα βαριά και έντονα στη μύτη τυριά, μου πρότεινε ο μαιτρ μια ποικιλία με αποκορύφωμα το camembert που έδεσε τέλεια με το Viognier του Σκούρα, το οποίο ζήτησα να συνοδεύσει τα τυριά. Επίσης ωραίο τυρί ήταν και το Brillat Savarin.
Τελειώνοντας για γλυκάκια πήρα την ποικιλία που πρότεινε η Σπονδή με τον «καφέ», τη «σφολιάτα» και τη «σοκολάτα Αλπάκο» όπου συνοδεύτηκαν με ένα ποτήρι Άνθεμις Σάμος 2004.
ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ
Το δείπνο είχε διάρκεια γύρω στις δυόμιση ώρες χρόνος πολύ καλός ώστε να περάσεις ευχάριστα τη βραδιά και ταυτόχρονα να μην υπάρχουν μεγάλα κενά στη ροή των πιάτων πράγμα που είναι εκνευριστικό.
Οι σερβιτόροι ήταν πάντα παρόντες όταν τους χρειαζόσουν. Ο σομελιέ μου άλλαξε ποτήρι κρασιού, ποικιλίας που δεν επιθυμούσα και μάλιστα επέμεινε ενώ, από ντροπή γιατί ήταν δικό μου λάθος, του έλεγα ότι δεν ήταν αυτό απαραίτητο να γίνει. Ενέργεια που την εκτίμησα πολύ. Ο μαιτρ έδειξε ενδιαφέρον για τη γνώμη μας για το φαγητό.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Το εστιατόριο είναι στημένο πάνω σε ένα παλιό σπίτι στο Παγκράτι καλαίσθητα διαμορφωμένο και στους εξωτερικούς και στους εσωτερικούς του χώρους. Διάκοσμος κλασσικός και διαχρονικός. Όσες φορές έχω πάει αισθάνομαι οικεία και άνετα. Τραπέζια μεγάλα και καρέκλες βολικές και αναπαυτικές ώστε το φαΐ να το απολαμβάνεις και να μη σου δημιουργείται η επιθυμία να ξεμπερδεύεις για να φύγεις.
ΛΙΣΤΑ ΠΟΤΩΝ
Πολύ πλούσια λίστα κρασιού. Θερμοκρασία σερβιρίσματος ιδανική. Θα μου άρεσε όμως να εμπλουτίσει τη λίστα της και με άλλα ποτά εκτός από κρασί και να τολμήσει να τα ενσωματώσει σε έτοιμο μενού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Οι οπαδοί της κλασσικής Γαλλικής κουζίνας θα λατρέψουν αυτό το εστιατόριο που αξίζει να το επισκεφτεί κανείς πάνω από μια φορά.
