Το εστιατόριο Abovo έχει κλείσει οριστικά

Εστιατόριο Abovo

Επισκέφθηκα το Abovo τέλη Σεπτεμβρίου του 2014. Ήταν η δεύτερη επίσκεψή μου, αφού την πρώτη φορά που πήγα έμεινα πολύ ευχαριστημένος και ήθελα να ξανά δοκιμάσω τη μαγειρική του σεφ. Το Abovo όντας ένα εστιατόριο χωρίς διεθνείς περγαμηνές και έχοντας μόνο ένα χρυσό σκούφο, βραβείο του περιοδικού «Αθηνόραμα», θεωρώ ότι αδικείται και ότι θα έπρεπε να του απονεμηθεί ένα τουλάχιστον αστέρι Michelin. Η κουζίνα του σεφ Μιχάλη Νουρλόγλου είναι δημιουργική, τα πιάτα που δοκίμασα είχαν έντονο χαρακτήρα και επειδή είμαι λάτρης των δυνατών γεύσεων η μαγειρική του με κέρδισε. Από την πρώτη φορά που πήγα δηλαδή 6 μήνες πιο πριν έχει κάνει αλλαγές στο μενού του και θεωρώ ότι πολύ καλά έκανε. Δηλαδή έβαλε menu degustation, κατήργησε την ενότητα με τις σαλάτες στο μενού και έβαλε σε ξεχωριστή κάρτα τα γλυκά του. Με αυτό τον τρόπο, νομίζω ότι ανέβασε ένα σκαλοπάτι την ποιότητα του εστιατορίου. Επίσης δίνει τη δυνατότητα στους πελάτες να συνθέσουν μόνοι τους μενού δοκιμής, πράγμα που του δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Για τη λίστα κρασιού έχω μία ένσταση που θα την αναλύσω στη σχετική ενότητα.

ΦΑΓΗΤΟ

Ενώ έμεινα ευχαριστημένος από την πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Abovo, δε θα σταθώ στα πιάτα που έφαγα τότε, παρόλο που και το καπνιστό χέλι όπως επίσης και το αρνί ήταν πιάτα αξιομνημόνευτα. Ας πάμε λοιπόν, στην περιγραφή των πιάτων της τελευταίας μου επίσκεψης. Ξεκίνησα με μια κρύα τοματόσουπα ως ορεκτικό καλωσόρισμα, η οποία μου άρεσε περισσότερο από την ίδια που μου είχε σερβιριστεί την προηγούμενη φορά. Εν συνεχεία ήλθε το πρώτο πιάτο που ήταν «οι γαρίδες». Γαρίδες κομμένες σε μπουκιές τυλιγμένες σε καταΐφι που πατούσαν πάνω σε ένα πουρέ εσπεριδοειδών με συνοδεία τουρλού κρύων λαχανικών που ήταν η βάση σε μια μπάλα παγωτό κόκκινης πιπεριάς. Ο πουρές μου άρεσε ιδιαιτέρως και έδενε πολύ με τη γεύση της γαρίδας και με το παγωτό. Ωραίο ήταν και το μπριάμ των λαχανικών όμως το τσίλι έπεσε λίγο παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε. Συνέχεια με το φουά γκρα σε δύο εκδοχές. Μία κρύα όπου terrine de foie gras καλύφθηκε με γλάσο κερασιού και συνοδεύτηκε με κρουτόν και μια ζεστή όπου το φουά γκρα σερβιρίστηκε με σέσκουλα, πιπερόριζα και σάλτσα κερασιού. Πετυχημένα πιάτα όπου οι γεύσεις έδεναν αρμονικά μεταξύ τους. Τόνος τατάκι. Καταπληκτική εκδοχή του τόσο πολυμαγειρεμένου πιάτου της “νεοελληνικής” μοντέρνας κουζίνας. Ο τόνος ήταν εξαιρετικά φτιαγμένος, έδενε τέλεια και με τη μαγιονέζα από wasabi και με τη σαλάτα αβοκάντο με τσορίθο. Η μοναδική μου ένσταση είναι η εξής. Παρόλο που η μαγιονέζα wasabi δεν έκαιγε καθόλου, έχω την εντύπωση ότι στη σαλάτα αβοκάντο είχε προστεθεί κάτι καυτερό το οποίο και αλλοίωσε το χαρακτήρα του πιάτου. Ακολούθησε το μοσχαρίσιο διάφραγμα συνοδεία πουρέ πατάτας με άρωμα τρούφας και σάλτσα από πόρτο και μαργαριτάρια ταπιόκας. Το πιάτο το δρόσιζε ένα chutney κρεμμυδιού και αγγουριού. Πάρα πολύ ωραίο πιάτο με όλες τις γεύσεις να δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Μπορεί να ακουστώ ανάποδος αλλά θα ήθελα το chutney να ήταν λίγο καυτερό για να ισορροπήσει με τη δροσιά του αγγουριού, σε αντίθεση με τον τόνο όπου η σπιρτάδα του wasabi, νομίζω ότι δε χρειαζόταν ενίσχυση. Φαγητά, τα οποία συνοδεύτηκαν με δύο ποτήρια κρασί. Ένα λευκό πολυποικιλιακό, Αθήρι, Ασσύρτικο και Αηδάνι και ένα κόκκινο ξινόμαυρο για να συνοδεύσει το διάφραγμα Αφού τελείωσα με τα αλμυρά ήλθε η ώρα του γλυκού με μια εξαιρετική εκδοχή του cheese cake. Δηλαδή παγωμένο πρόβειο γιαούρτι με υγρό άζωτο, σάλτσα βατόμουρο, μαρέγκα με ροζ πιπέρι, μπισκότο μαστίχας σε τρίμμα, λευκό σοκολατάκι με γέμιση φράουλας. Το καταπληκτικό ήταν ότι όλα ετοιμάστηκαν στο τραπέζι μου από τον σεφ (Ήταν επίσης πολύ καλή επικοινωνιακή κίνηση). Ωραιότατο γλυκό όπου όσο πέρναγε η ώρα, και ζεσταινόταν το παγωμένο γιαούρτι, άλλαζε η υφή του και από παγωμένο μπισκότο γίνονταν παγωτό. Πολύ όμορφη αίσθηση στο στόμα.

ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ

Το σέρβις ήταν πολύ καλό και διακριτικό. Δεν αισθάνθηκα ποτέ παραμελημένος. Η ροή των πιάτων όπως έπρεπε. Τελείωσα το δείπνο μου σε 2 ώρες, χρόνος καλός για τέτοιου είδος γεύματα.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Το εστιατόριο βρίσκεται στον πρώτο όροφο ενός κτηρίου στην Κηφισιά απέναντι από το άλσος Κεφαλαρίου και κοντά στα ξενοδοχεία, Πεντελικόν, Σεμίραμις και Θεοξένια. Στην είσοδο σε υποδέχεται κοπέλα η οποία φροντίζει για την γκαρνταρόμπα και σε συνοδεύει στον ανελκυστήρα που σε οδηγεί στον όροφο που βρίσκεται η σάλα εστίασης. Χώρος ζεστός, όμορφα διακοσμημένος χωρίς ακρότητες και υπερβολές. Αυτό που θα ήθελα όμως, είναι περισσότερο φως ή μάλλον, για να γίνω σαφέστερος, θα προτιμούσα ο φωτισμός σε κάθε τραπέζι να βρίσκεται ακριβώς από πάνω ώστε να μη δημιουργούνται σκιές. Στα συν του εστιατορίου είναι ότι είχε επαρκή ζέστη ώστε ο πελάτης να αισθάνεται άνετα. Η κουζίνα του ορατή στους πελάτες, καλό για όσους θέλουν να βλέπουν τον οργασμό που επικρατεί κατά τη φάση προετοιμασίας του φαγητού.

ΛΙΣΤΑ ΠΟΤΩΝ

Τη λίστα κρασιών δε θα την έλεγα πλούσια, όμως είδα ότι περιείχε κάποιες αξιόλογες ετικέτες Θα ήθελα να μπορώ να επιλέξω από μεγαλύτερη ποικιλία ετικετών για το ποτήρι μου. Θα ήθελα επίσης να υπήρχε η δυνατότητα να μου προτείνει κάποιος (να έβγαζε ένας σομελιέ μια πρόταση) ποτήρι κρασί που θα συνόδευε κάθε πιάτο που θα παράγγελνα. Φυσικά κάθε ποτήρι, που θα τιμολογούνταν αντίστοιχα, δε θα ήταν μια μερίδα αλλά λιγότερο, ώστε με σύνολο 4 πιάτων, για παράδειγμα, να έπινα 4 μισά ποτήρια κρασί. Επίσης θα ήθελα και πρόταση για γλυκό κρασί με το επιδόρπιο. Αυτή η παρατήρηση ισχύει για όλα τα Ελληνικά εστιατόρια και όχι ειδικά για το Abovο. Επίσης θα πρότεινα και το εξής, χωρίς να μπορώ να ξέρω αν αυτό είναι εφικτό επιχειρηματικά. Έχει βγει στο εμπόριο μια συσκευή η οποία αντλεί κρασί από το μπουκάλι, μέσω μίας βελόνας, χωρίς να χρειαστεί να το ανοίξει κανείς, και το κενό που δημιουργείται το γεμίζει με άζωτο. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο εστιάτορας να σερβίρει όποιο κρασί του ζητηθεί χωρίς τον άμεσο κίνδυνο οξείδωσης του. Θα μπορούσε λοιπόν, μια τέτοια συσκευή να δώσει τη δυνατότητα στους πελάτες ενός εστιατορίου να διαλέξουν ποτήρι από μεγαλύτερη γκάμα κρασιών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Δημιουργική κουζίνα χωρίς εθνικό προσανατολισμό, που με κέρδισε και τις δύο φορές που τη δοκίμασα. Ένα θέμα που, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να διορθώσει ο σεφ είναι η υπερβολική χρήση των αρτυμάτων. Και την πρώτη φορά που πήγα ορισμένα πιάτα του (π.χ. το λαυράκι) ήταν παραπάνω αλατισμένα απ’ όσο θα ήθελα και αυτή τη φορά είχε χρησιμοποιήσει το τσίλι υπέρμετρα. Και το λέω εγώ που είμαι λάτρης των καυτερών φαγητών. Αλλά σε μια κουζίνα υψηλών προδιαγραφών, όπως του Abovo, το ζητούμενο είναι οι ισορροπίες. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα ξαναπάω, διότι η παρουσίαση των πιάτων, πέρα από τη νοστιμιά τους, ήταν ευφάνταστη όπως επίσης και η σχέση ποιότητας προς τιμή ήταν πάρα πολύ καλή.

Ημερομηνία επίσκεψης : Σεπτέμβριος 2014

Διακρίσεις : Χρυσός σκούφος από το περιοδικό Αθηνόραμα

Ιστότοπος : Abovo

Περιβάλλον : 7/10

Εξυπηρέτηση : 7/10

Λίστα ποτών : 6/10

Φαγητό : 7/10

Τιμή προς ποιότητα : 8/10

Συνολική αίσθηση : 7/10

ΒΑΘΜΟΣ : 42/60