Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2014 επισκέφθηκα το βράδυ το εστιατόριο Botrini’s για να δοκιμάσω τη κουζίνα του. Το εστιατόριο βρίσκεται στο Χαλάνδρι σε μια περιοχή που είναι κοντά στο εμπορικό κέντρο του και ταυτόχρονα αρκετά μακριά από αυτό ώστε να κινηθείς με την ησυχία σου. Τραπέζια καθαρά και περιποιημένα, καρέκλες αναπαυτικές, φωτισμός άφθονος και εστιασμένος πάνω από το κάθε τραπέζι ώστε να βλέπεις τι τρως, μουσική διακριτική που δεν ενοχλούσε. Η κουζίνα πίσω από τζαμαρία για να έχουν επαφή οι πελάτες με τα δρώμενα. Βέβαια αυτό κρύβει παγίδες για το εστιατόριο, διότι πρέπει, ακόμα και αν δεν έχουν κάτι να κάνουν οι μάγειρες, να δείχνουν συνεχώς απασχολημένοι. Επίσης με αυτόν τον τρόπο μπορείς να δεις αν ο patron chef είναι στο εστιατόριο του και ασχολείται με αυτό. Εγώ διάλεξα το menu degustation και η γυναίκα μου το μενού της ανακάλυψης. Η ροή των πιάτων ήταν αρκετά καλή, αλλά δυστυχώς δεν κατάφεραν να συγχρονίσουν σωστά τα δύο μενού, όπου το ένα είχε 4 πιάτα και το άλλο 9. Θα μπορούσε ίσως να γίνει λίγο καλύτερα διότι έφεραν τα δύο πρώτα πιάτα του καθενός μας ταυτόχρονα, ενώ τα επόμενα τρια που αφορούσαν εμένα τα έφεραν και η γυναίκα μου καθόταν και περίμενε, βλέποντας εμένα να τρώω. Εδώ θα μπορούσε να υπάρχει αναμονή πιάτων ανά ένα όπως θα εξηγήσω πιο κάτω. Ο συνολικός χρόνος εστίασης δεν πέρασε τις 3 ώρες.
ΦΑΓΗΤΟ
Το δείπνο ξεκίνησε με τα «μεζεδάκια» για τη γυναίκα μου και «τις Ελληνικές αλοιφές» για εμένα,δηλαδή πιπεριά φλωρίνης, μελιτζάνα, αγγούρι τζατζίκι όλα σε μορφή αλοιφής και παξιμάδι. Ενδιαφέρουσα παρουσίαση χωρίς να βρίσκω κάτι το ιδιαίτερο σε ότι αφορά τη γεύση. Τα παξιμάδια δεν τα έφαγα διότι ήταν καμένα. Το πιάτο συνοδεύτηκε με ένα αφρώδες μοσχοφίλερο. Στη συνέχεια ήλθε «Carpaccio ξιφία»για τη γυναίκα μου και «παντζάρι στο φυσικό του περιβάλλον» για εμένα.Εδώ δοκίμασα και τον ξιφία όπου τον βρήκα καταπληκτικό, με το παίξιμο του γλυκού και του ξινού απόλυτα επιτυχημένο. Επίσης πολύ ωραίο ήταν και το παντζάρι που το πάντρευε με σκόνη φέτας, πολύ καλή προσπάθεια ανάδειξης Ελληνικής κουζίνας. Το παντζάρι συνοδεύτηκε με ένα συμπαθητικό ροζέ του Παλυβού. Εδώ υπήρξε μια κοιλιά για την Ειρήνη αναμονής τριών πιάτων, ενώ θα μπορούσε το «Carpaccio ξιφία» να έλθει με τις «γαρίδες στο λαρδί». Μετά το παντζάρι ήλθε το πιάτο “Egg – stravagantza” που απ’ότι κατάλαβα ήταν μια μπουκιά σε σχήμα αυγού αλλά στην ουσία ήταν κάτι θαλασσινό (σουπιά, μου είπε σε εμπιστευτικό ύφος ένας εκ των σερβιτόρων). Η προτροπή ήταν να φαγωθεί με μια μπουκιά αυτό το πιάτο, ήταν όμως ατυχής διότι το αυγό ήταν μεγάλο για να φαγωθεί μονοκοπανιά χωρίς να κινδυνεύεις να πνιγείς. Γευστικά αδιάφορο και στην υφή πλαδαρό… συνοδεύτηκε με ένα πάρα πολυ ωραίο chardonnay του Τσέλεπου . Συνέχεια με τη «γαρίδα σε λαρδί και τρίμμα φουντουκιού»,ωραίο πάντρεμα γεύσεων που συνοδεύτηκε με ένα ασύρτικο του Αργυρού, το οποίο συνόδευσε και το επόμενο πιάτο το οποίο και με ενθουσίασε, «χταπόδι στο φυσικό του περιβάλλον».Πλοκάμι χταποδιού γεμιστό, όπου το χταπόδι φιλεταρίστηκε και έγινε επανασύσταση για να ξαναπάρει το αρχικό του σχήμα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν γευστικά αξιομνημόνευτο. Ήλθε η ώρα της Ειρήνης με ένα «ριζότο με εσπεριδοειδή από τον κήπο μου, αρακά και καλαμάρι»,πιάτο επιτυχημένο, όπου όλες οι γεύσεις έδεναν μεταξύ τους και για εμένα ήλθαν «νιόκι με καραβίδα καπνιστή και σάλτσα γυρισμός από τις Ινδίες»που συνοδεύτηκε από το κρασί «2 φίλοι» ποικιλίας Gewurztraminer. Συμπαθητικό πιάτο και ωραίο κρασί. Το κυρίως πιάτο για τη γυναίκα μου ήταν «λαυράκι με μους μελιτζάνας»και για εμένα «μάγουλα μοσχαριού με κρέμα πατάτας και κροκέτα πατάτας».Και τα δύο πιάτα υστερούσαν σε γεύση. Το λαυράκι υπερβολικά ψημένο και στεγνό χωρίς να έχει καταφέρει να κάνει την πέτσα του τραγανή. Το μοσχάρι ενώ ήταν νόστιμο και καλομαγειρεμένο, ήταν ατυχής η επιλογή του κομματιού του κρέατος, διότι το μάγουλο είχε πολύ ζελατίνη, η οποία σε πολύ κόσμο δεν αρέσει. Η πατατοκροκέτα ήταν πολύ νόστιμη. Συνοδεύτηκε με το «Κτήμα Μέγα Σπήλαιο» ποικιλίας μαυροδάφνη και μαύρο Καλαβρυτινό. Στα γλυκά έφερε για εισαγωγή το «υποβρύχιο της παιδικής μου ηλικίας»σφαιροποιημένη γεύση βανίλιας σε ροδόνερο. Και συνέχεια για την Ειρήνη «παγωτό από κατσικίσιο τυρί με μαρμελάδα τομάτας και κρέμα λεμόνι,το οποίο ήταν καταπληκτικό και για μένα Egg stravaganza 2το οποίο ήταν αδιάφορο.
ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ
Το σέρβις ήταν πολύ καλό, οι σερβιτόροι πάντα παρόντες.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Το εστιατόριο, αν εξαιρέσεις τον Χριστουγεννιάτικο διάκοσμο, ήταν ωραία διακοσμημένο.
ΛΙΣΤΑ ΚΡΑΣΙΩΝ
Δυστυχώς δεν κοίταξα τη λίστα διότι πήρα το έτοιμο μενού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Συμπαθητικό εστιατόριο με ωραίο φαγητό και καλή εξυπηρέτηση. Μοναδική παραφωνία το γεγονός ότι ρώτησα ένα σερβιτόρο ποιος ήταν ο Chef de Cuisine του εστιατορίου και δεν ήξερε να μου απαντήσει.
